 |
| Ramón Cabanillas Enríquez (1876-1959) Poeta español en lengua gallega |
"QUEN
NO SEU CORAZÓN..."
Ramón Cabanillas - ("No desterro", 1913)
Quen no seu corazón non leva un arpa
que saiba das cancións
escoitadas do berce entre os arrolos
e na reixa do Amor?
Quen non garda a memoria, triste ou leda,
dun algo que xa foi
Quen, orfo, sen fogar, abandonado
dos homes e de Dios,
non atopa consolo na lembranza
dun tempo que pasou?
Quen non lle fixo cova no seu peito
a unha morta ilusión?
Eu non sei, eu non sei que nos espera
este mundo deixar,
nin sei o que este diante, o que ha traernos
o escuro mais alo;
mais para ter, cen anos que morrendo
vivira neste chan,
febres no corpo, brétemas na alma
e loitos que chorar,
para ter as feridas sempre abertas .
chega de abondo o que ficou detras!
Ramón Cabanillas - ("No desterro", 1913)
Quen no seu corazón non leva un arpa
que saiba das cancións
escoitadas do berce entre os arrolos
e na reixa do Amor?
Quen non garda a memoria, triste ou leda,
dun algo que xa foi
Quen, orfo, sen fogar, abandonado
dos homes e de Dios,
non atopa consolo na lembranza
dun tempo que pasou?
Quen non lle fixo cova no seu peito
a unha morta ilusión?
Eu non sei, eu non sei que nos espera
este mundo deixar,
nin sei o que este diante, o que ha traernos
o escuro mais alo;
mais para ter, cen anos que morrendo
vivira neste chan,
febres no corpo, brétemas na alma
e loitos que chorar,
para ter as feridas sempre abertas .
chega de abondo o que ficou detras!
¡Ay... estos gallegos siempre tan nostálgicos! Una lengua hermana, muy amada por mí por muchos motivos, pero el principal: que la mamé.
ResponderEliminarA lingoa galega.ten unha métrica notable pra poesía.Ramón Cabanillas vivo pra sempre na literatura made in Galiza.
ResponderEliminar